Subsidieland

Ik werk al vele jaren in Subsidieland. Bij de overheid zijn subsidies nu eenmaal een belangrijk instrument om de publieke doelen te bereiken. En ook cultuurfondsen zijn een belangrijk instrument in het cultuurbeleid van de rijksoverheid. Ik heb daarbij vooral aan de kant van de subsidieverstrekker of van adviseur gezeten. Dat is een vrij comfortabele positie, kan ik wel verklappen. Veel mensen vergeten in de stress van subsidieaanvragen dat subsidieaanvragers gelijkwaardige partners zijn om gezamenlijke doelstellingen te bereiken.

Een paar maanden geleden zat ik aan de andere kant, toen ik ECI Cultuurfabriek in Roermond ondersteunde bij de subsidieaanvraag binnen de SKIP regeling van het Fonds Podiumkunsten, de regeling Subsidie Kleinschalige of Incidentele Programmering. Het is een hele puzzel om de vragen die gesteld worden adequaat te beantwoorden zonder in te veel herhalingen of beleidsmatig geneuzel te vervallen. En ik kreeg echt de zenuwen toen ik de knop “indienen” aanklikte waaronder fijntjes een mededeling stond met een strekking als “u kunt niet meer terug”. Vandaag was het spannend om bij de bekendmaking van de honoreringen op de site van het Fonds Podiumkunsten door te scrollen naar ECI Cultuurfabriek. Gelukkig…. al mijn werk was niet voor niets geweest.