Julia

Het Rotterdams Philharmonisch Orkest nam Guy Caronin, de man die het Cirque du Soleil groot had gemaakt, in de arm om van klassieke muziek door een klassiek orkest in een nieuwe context te plaatsen: die van Ahoy. Het werd een show met dans, zang, luchtacrobatiek en animaties. Ik genoot van de perfecte timing van alle acts, de geluidskwaliteit, de belichting, de musici en de prachtige projecties achter het orkest. Het was een experiment, maar met een hoog niveau van perfectionisme. Tegelijkertijd zet zo’n show je aan het denken over de rol van klassieke muziek. Is het een wanhopige poging om het tij te keren, of is dit gewoon de vernieuwing die broodnodig is?