De Biennale

Biënnale oktober 2015. Korea: the ways of folding space flying.

Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat alleen reizen prettig kan zijn. Ik vind het persoonlijk als afwisseling erg prettig. Je hebt alle rust om dingen om je heen op te nemen, je hoeft geen onderhandelingen te voeren over het programma, je hebt de hele dag voor je en de agenda bepaal je zelf. Wat een luxe! Bij aankomst op vliegveld Treviso in de ochtend werden we verwelkomd door bewolking en een spatje regen. Ik wenste mijn buurman veel succes met de verkoop van deurklinken tijdens de beurs (jij liever dan ik dacht ik) en begaf me naar de bus die ons naar Piazzale Roma bracht. Het is even orienteren geblazen om te snappen hoe het Vaporetto-systeem werkt en eerlijk gezegd kostte me het best veel moeite om elke keer de juiste boot te nemen. Je zou zeggen dat je dezelfde logica van de Amsterdamse metro kunt gebruiken om duidelijk te maken waar de boot heen gaat en waar je nu bent, maar dat vinden ze in Venetië blijkbaar niet nodig. Na een behoorlijk lange tocht werd ik bij de wijk Dormoduro (tip van mijn buurmannen) opgehaald door mijn gastvrouw. Met laarzen aan. Ik had nog nooit van Aqua Alta gehoord, maar nu weet ik wat het is: in het najaar zorgt dit hoge water dat een groot deel van Venetië onder water staat. De dagen die volgden waren gevuld met genieten van de de twee hoofdlocaties van de Biënnale en oude panden in de stad die met moderne kunst gevuld waren. Heel bijzonder om naar oude, vervallen zolders te klimmen waar een moderne kunstinstallatie staat. En heel bijzonder om alles per boot te bezoeken en dan op je gemakje rond te lopen. We mochten ook wel trots zijn op onze Nederlandse inzending van herman de vries, die de nabijheid van de natuur in zijn kunstwerken laat spreken.