Dans in de duinen

De laatste keer dat ik op Oerol was, is lang geleden. Toen met collega Willemijn in een tentje op noord-Terschelling. Dit maal met twee vriendinnen op een zeilboot in de haven van West-Terschelling. Dat was een feest: met een leuk gezelschap ontbijten, overdag en ’s avonds op de fiets naar een voorstelling, ’s avonds op het dek wijn met nootjes. Ik was onder de indruk van het Oostenrijkse dansgezelschap Liquid Loft. Zwarte gedaanten die boxjes dragen waar taal-klanken uit komen die ze zelf playbacken. Soms bedreigend, soms lief, soms collectief, dan weer individueel. En dat in het witte zand van de duinen. Je moet het gezien en gehoord hebben om te snappen wat ik bedoel.