1835+1

Lopend van de ene caisson naar de andere, toont het Watersnoodmuseum in Ouwekerk de feiten, de emoties en de wederopbouw van de watersnoodramp in 1953. De laatste caisson vertelt het verhaal van de toekomst, met de enorme kennis die Nederland bezit over watermanagement. De vier zogenaamde Phoenix-caissons werden in november 1953 gebruikt om het gat in de dijk bij Ouwerkerk te dichten. Mijn vriendin Léonieke en ik kwamen in de greep van de ramp die we al zo lang kennen, maar waarvan je soms de persoonlijke impact niet goed kunt inschatten. Met het multimediaal monument “1835 + 1” sta je in stilte stil bij de slachtoffers: 1835 geregistreerde doden en de baby die op zaterdagavond werd geboren, die nacht verdronk en nooit werd gevonden. We luisterden naar de beschrijvingen van familieleden en vrienden van de slachtoffers en zagen hoe de namen van ons wegdreven op de golven. Een kunstwerk dat de geschiedenis dichtbij haalt.